Ein kavamaður stendur í havanum.

Vit ganga rundan um hann í kavanum.

"Hygg nú, kavamaður mín,

her ein gularót til tín.

Hendan nøsin hóskar til títt fitta trýn."

 

Men sólin kom og bræddi mín kavamann.

Nøsina og tenninar misti hann.

Nú er her so illa statt,

andlitið er púra slætt.

Endin var, at kavamaðurin hann datt.